En hoe schrijf je dat nu eigenlijk?
Liebaarts, Liebaerts, Liebaerds, Liebaards, Libaerts,..... Klauwaerts, Clauwaerts,
Clauwaarts,...... maak zelf je keuze. Tijdens de middeleeuwen lagen de spellingsregels zoals wij die nu kennen
nog niet vast. Elke schrijver schreef zoals het hem aangeleerd was en soms zoals hij zelf dacht dat het beste was.
Wij kozen voor de spelling "Liebaart" met dubbele A en met een T. Zo kunnen we het onderscheid maken met de
nog steeds bestaande familienaam Liebaert. Ook kozen we zo voor een gewild moderne spelling, om toch
duidelijk te maken dat we mensen van het heden zijn, alhoewel we dikwijls in het verleden vertoeven.
|