De zege behaald
De graaf van Artois had als commandant van het Franse leger nog niet deel genomen aan de algemene charge, maar merkte wel dat zijn ridderscharen dreigden te worden terug geworpen. Daarop trok ook hij ten aanval om een nederlaag af te wenden. Op zijn prachtige paard gezeten kwam hij zonder moeite met zijn ridderschaar de Groeningebeek over en drong diep door in de Vlaamse rangen. Hij wist zelfs een stuk uit de grote Vlaamse banier te scheuren, maar ook hij ging ten onder aan de woede van de Vlaamse soldeniers.
De Vlaamse zege is onafwendbaar.
De Franse ridders worden uitgeschakeld of terug geworpen.
Al wie sporen heeft gespannen, sla hen dood!
Met het sneuvelen van hun opperbevelhebber viel het doek over de Franse aanval. De Vlamingen waren ondertussen zelf opgerukt tot aan de beken. De Franse ridders die nog niet gesneuveld waren, probeerden met de moed der wanhoop te vluchten. De Vlamingen lieten echter niet begaan en het werd een ijselijke slachting. Het door de Fransen en Leliaarts verachte Vlaamse voetvolk nam op een verschrikkelijke manier weerwraak.
De strijd werd gevoerd zonder genade
De Franse achterhoede met de twee overgebleven bataelgen beseften dat het een uitzichtsloze situatie was, hingen het schild op de rug en vluchtten weg. Enkele Brabanders die met de Fransen meevochten probeerden van kamp te wisselen en riepen nu ook "Vlaanderen ende Leeuw", maar Gwijde van Namen gaf bevel al wie sporen droeg te doden.
De vlucht van de overlevende Franse soldaten en ridders
Ook het Franse voetvolk probeerde zich zuidwaarts uit de voeten te maken, maar velen werden door de Vlamingen ingehaald en genadeloos afgemaakt. De vluchtenden werden tot meer dan 10 kilometer van het slagveld achtervolgd. Tijdens heel deze achtervolging zijn zelfs meer doden gevallen dan tijdens de veldslag zelf. De Vlaamse zege was compleet!
Meer info over de afloop van de veldslag kan u o.a. terug vinden in :
J.F. VERBRUGGEN, 1302 in Vlaanderen, De Guldensporenslag, Brussel, 1977.
